Poszło o jedną tancerkę. Słynny Casanova mógł zmienić dzieje Polski!

Jeden z najbardziej znanych kochanków i fantazyjnych oszustów o mało nie zakończył swojego barwnego życia w Polsce. Niewiele brakowało, a zmieniłby bieg historii. I to jednym skinieniem palca.

Pozbywszy się kupionej za sto skudów trzynastoletniej Rosjanki Zairy, Casanova w październiku 1765 roku wjechał do polskiej stolicy. Miał ze sobą plik listów polecających, które w owym czasie były biletem wstępu na niemal każdy warszawski salon.

Giacomo, bo tak na imię miał Casanova, od razu trafił w dobre ręce. Do samego księcia Adama Czartoryskiego. Ten z kolei, z polecenia brytyjskiego ambasadora, przedstawił go królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu.

Najwyższa pora się ustatkować

Polski monarcha szybko polubił bystrego i czarującego wenecjanina, a swą sympatię okazał w najbardziej dla Casanovy pożądany sposób – ofiarowując mu dwieście złotych dukatów. Włoch od razu przeznaczył je na spłatę karcianych długów, przynajmniej tych najbardziej naglących. Szybko otrzymał też oficjalne zaproszenie na dwór królewski.

Giacomo Casanova przerwał swoje pełne wrażeń podróże, by zaciągnąć się na służbę u polskiego króla…

O lepszym początku Casanovie się nie śniło. Marzył o intratnej posadzie sekretarza króla polskiego. Urzędnicza pensja rozwiązałaby jego problemy finansowe.

Był świadomy szansy, która mu się przytrafiła i obiecywał sobie w duchu unikać wszelkich awantur. Dobrze wiedział, że posiada nie dającą się nijak wyjaśnić przypadłość do pchania się w najróżniejsze przygody. Tym razem miało być jednak inaczej!

Przyjdź Pan na przedstawienie…

Casanova zrezygnował ze swoich ulubionych rozrywek: gry w karty, seansów spirytystycznych, kabały i udziału w wyszukanych konfiguracjach seksualnych. Starał się też spełniać wszelkie oczekiwania monarchy, łącznie z tymi, które nie wzbudzały jego euforii.

Podczas pożegnania, po jednych z wielu odwiedzin Casanovy, król, wstając od stołu, zwrócił się do wenecjanina: “Proszę, przyjdź pan na przedstawienie”. Owym przedstawieniem była premiera komedii “Małżeństwo z kalendarza” Franciszka Bohomolca.

Dla króla wieczór ten miał poważny wydźwięk polityczny. Casanova wiedział, że monarsze zależy na sukcesie przedstawienia. Mimo to próbował wymówić się elegancko, bo komedia miała być grana po polsku, zatem niewiele by z niej zrozumiał. Król jednak nalegał.

Zaproszenie na dwór Stanisława Augusta Poniatowskiego otwierało przed Casanovą wielkie perspektywy…

Zemsta córki Gondoliera

Język nie był jedynym problemem. Casanova znał osobiście jedną z tancerek, Annę Binetti. Uwiódł ją jeszcze jako kilkunastoletnią córką gondoliera we Włoszech. Wiele się od tego czasu zmieniło. Binetti została jedną z najsławniejszych balerin Warszawy. Jakby tego było mało, miała potężne wpływy wśród elit kraju. Stało za nią całe stronnictwo, mocno zaangażowane w walkę polityczną w Rzeczpospolitej.

Frakcji przewodził wpływowy magnat Franciszek Ksawery Branicki, gwałtownik niecofający się przed najdzikszymi awanturami, w dodatku kochanek samej Binnetti. Tancerka, świadoma swojego wpływu na młodego hrabiego, skorzystała z okazji aby zemścić się na Casanovie. On traktował ją tylko jako przelotną miłostkę. Ona nawet po latach uważała, że odebrał jej honor.

Kurtuazyjna wizyta u dawnej kochanki

Przedstawienie wynudziło Wenecjanina do granic możliwości. Po sztuce udał się do loży jednej z tancerek – Casacci, której występ bardzo podobał się Stanisławowi Augustowi – by złożyć jej gratulacje.

Poznaj historię najsłynniejszego uwodziciela w dziejach:

Laurence Bergreen

Casanova. W świecie uwodziciela

Urodził się w Wenecji. Najbardziej rozpustnym mieście ówczesnego świata. Jako dziecko uchodził za opóźnionego w rozwoju i nic nie zapowiadało, że zostanie pisarzem, wynalazcą, szpiegiem i najsławniejszym uwodzicielem swoich czasów. Wystarczyło ponoć kilka minut, by przypadkowo poznana kobieta zapragnęła spędzić z nim noc, jednak najwierniejszą towarzyszką jego życia była choroba weneryczna. Pamiętniki Casanovy sprzedano Bibliotece Francuskiej za 9 mln dolarów. To największa kwota, jaką kiedykolwiek zapłacono za rękopisy. Właśnie one posłużyły Laurence’owi Bergreenowi do stworzenia …